به نام خداوندِ هوش
درباره هوش مصنوعی
تعریف: هوش مصنوعی (AI) شبیه‌سازی فرآیندهای هوش انسانی توسط سیستم‌های کامپیوتری است. یعنی کاری کنیم که ماشین هم بتوانند فکر کند و یاد بگیرد.
اهداف: یادگیری، استدلال و ادراک با ماشین
به زبان ساده یعنی: از این به بعد خودمان فکر نکنیم و از یک ابرهوشمند بپرسیم!
هوش مصنوعی چه کارهایی نمی‌تواند؟
خلاقیت. هوش مصنوعی نمی‌تواند خلق کند، مفهوم‌سازی یا برنامه ریزی کند.
همدلی. هوش مصنوعی نمی‌تواند احساساتی مانند همدلی و شفقت را درک کند یا با آنها تعامل داشته باشد.
مهارت. هوش مصنوعی و رباتیک نمی‌تواند کارهای فیزیکی پیچیده‌ای را انجام دهد که نیاز به مهارت یا هماهنگی دقیق چشم و دست دارد.
در کل هوش مصنوعی فاقد احساس و خلاقیت است.
چرا از هوش مصنوعی می‌ترسیم؟
این ترس، طبیعی است! سیستم عصبی انسان خطا نمی‌کند و حتماً سوگیری آن علت دارد. برای هوش انسان دارد یک شریک، یک رقیب پیدا می‌شود!
تابحال، انسان تنها مخلوق متفکر بود. از دست خودمان امان نداشتیم حالا ماشین‌ها هم اضافه شدند! تصور کنید یک هوش مصنوعی هوشمند و برنامه‌ریزی شده طراحی شود و غیر از حریم خصوصی، نیروگاه‌ها، سیستم‌های اطلاعاتی، بیمارستان‌ها و سایر مؤسسات را تحت کنترل خود درآورد. تصور کنید سیستم‌های هوش مصنوعی کنترل نشوند، بعد چقدر ممکن است که اطلاعات نادرست و هرزنامه و شایعه ... منتشر شود؟ یا چقدر از مشاغل انسانی به ماشین‌ها واگذار شود؟ اصلاً هوش مصنوعی به اخلاق پایبند است؟
بدتر از همه، تنبلی و رفاه‌زدگی انسان؛ انسان آقایی و پادشاهی کند، بخورد و بخوابد، ربات‌های هوشمند به‌جایش فکر کنند، کار کنند، رانندگی کنند، بشویندف بپزند، و... . ترسناک نیست؟!
اخلاق مصنوعی
با پیدایش هوش مصنوعی، به پیدایش فلاسفة جدید اخلاق هم نیاز داریم. اخلاق مصنوعی که کوتاه‌شده‌ی اخلاق هوش مصنوعی است، یک حوزه نوظهور در حوزه هوش مصنوعی است. هدف هوش مصنوعی مدل‌سازی یا شبیه‌سازی توانایی‌های شناختی انسان است. وظیفة اخلاق مصنوعی، این است که بیاید بررسی کند «آیا و چگونه سیستم‌های مصنوعی را می‌توان با ظرفیت‌های اخلاقی تجهیز کرد». (+) چقدر از ما انسان‌ها به قدرت و بقا فکر می‌کنند؟ از محل کار کوچک خود بگیرید تا ... ؛ ترسناک نیست؟ اینکه عده‌ای برای رسیدن به اهداف خود به ابزاری در دسترس مثل هوش مصنوعی مجهز شوند؟! (برای اینها هدف همیشه وسیله را توجیه می‌کند)